Este proxecto de Flavia Company e Jordi Gaspar, onde se atoparon os seus textos coas miñas músicas, as nosas improvisacións, as miñas pezas cos seus poemas. Isto está a ser posible porque ambos cremos que esas conexións son posibles, e entón o un máis un significa moito mais que dous.

O punto de partida eran as improvisacións de Inabastable e a presunción de que as cancións teñen vida propia, independízanse do autor e fan o seu camiño; quizá estas músicas poderían combinarse con poemas. Flavia acceptó o reto de entrar e improvisar en palabras o que quixese dicir.

O obxecto é triplo (polo menos). É un libro-disco-oráculo. Podería ser un libro de “só” poemas e seria entón un dos que gardo na mesilla de noite sempre a man. Podería ser un disco de música e poemas conectados, ese que escoitei centos de veces. Esas músicas que foron impromptus e logo foron madurando aos poucos e que fixeron sitio a eses poemas. Pero aí apareceu Anna Jordà cun deseño que amálgama as dúas cousas cunha terceira: Un oràculo. Onde Flavia escribiu frases afiadas como dardos, coma se fose medium de Artemisa.